زمان به عشق ماه می نویسد

این دل نوشته ها همه بهانه اند من خواب تو را که میبینم اشکهایم باران دو نفره میشوند روی گونه هایت قلبم ، فرش قرمزِ قدمهایت ... سهیل زمان به عشق ماه می نویسد...

آب که از سر گذشت دنیا هر جور که باشد، باشد من از این هیاهو فقط تو را می خواهم بقیه اش بماند برای آن دنیا سهیل زمان به عشق ماه می نویسد...

چه شود یار شوی  بار دگر با دل ما 

گوشه چشمی به دل سوخته من بنما 

من و این فاصله تلخ تر از زهر، خدا 

تو توانی ، به تن خسته ما ،لطف نما 

سالها در پی عشقم ، عشق را یافته ام 

لیک دیگر رمقم نیست از این فاصله ها 

دل و دینم همه اندر خم گیسوی تو شد 

شک نکن ، یا ببرم  یا برسانم به فنا 

سهیل 

زمان به عشق ماه می نویسد...

تو را نفس میکشم

تو را مینویسم

دستهایم همراه با این ارامش شبانه 

عاشقانه های چشمهایت را

قلم میزند

تو را دارم اما 

به اندازه تمام دنیا دلتنگتم 

سهیل ...

زمان به عشق ماه می نویسد...

كجاي كاري؟ 

روياهايم تمام نشده 

توافسانه شده اي ؟

بي تو مگر مي شود نفس كشيد 

ليلي؟

مجنونتم مجنون .....

سهيل 

 

زمان به عشق ماه می نویسد...

نغمه هایم همه جز نام تو نیست

کاش یک بار مرا گوش دهی

چه بگویم جز که دوستت دارم

کاش یک بار مرا درک کنی

نام تو نام من و عشق من است

تو ببین  با من و نامم چه کنی

سرو خاموش همان است چو قامت دارد

کاش این کاش نبود،با دل حیران چه کنی

سهیل

 

زمان به عشق ماه می نویسد...

کاش می فهمیدم بهار عمر تو  روزی پاییز میشود کاش میدانستم شنیدن صدای مادرانه ات روزی آرزو میشود برای ابد کاش می دانستم روزی تنهایمان میگذاری  همه این کاش ها را میدانستم اما مگر میتوان رفتنت را باور داشت میگویند هیچ عاطفه ای عاطفه مادر نمیشود  کجایی مادرم تا ببینی از غم نبودنت  ذره ذره آب میشوم کاش امروز بودی و اینهمه حسرت و اشک نبود کاش بهار عمرت هیچوقت به پاییز نمیرسید اما من مانده ام و اینهمه اشک و حقیقت انا لله و انا الیه راجعون سهیل     زمان به عشق ماه می نویسد...ادامه مطلب

شب یلداست چه خالی است دلم

غم و اندوه تو جاریست دلم

مادری نیست که دستی بکشد

شب من را سحری نیست دلم

رفته بر باد شب و این سحرم

از غم هجر تو بی بال و پرم

نه پسی رفته نه پیش امده ام

دست من نیست بسوزد جگرم

شب یلدات مبارک مادر

جایگاهت همه رحمت مادر

صبر را پیشه خود کرد دلم

غم مخور یاد تو هستم مادر

سهیل

زمان به عشق ماه می نویسد...

غم مخور چون سحری در راه است

خبر از همسفری در راه است

هجر و اندوه همه عادت ماست

فکر کن گل گهری در راه است

صبر را پیشه کنی داناییست

با خدا باش که راز دگری در راه است

عاقبت میرود این چرخ و  فلک هم به فناست

برود این شب و صبح دگری در راه است

فکر کردن به خدا ،کارِ بزرگ عرفاست

خاطرت حزن مکن شعر تری در راه است

سهیل

 

 

زمان به عشق ماه می نویسد...

صدها هزار مرتبه شکرت کنم کم است عمری تمام گوش سپارمت کم است نه منتی سرم نهاده ای و نه روی تافته ای هر لحظه نام و نشانت کنم به باورم کم است تو خالق منی و تنها تو مانده ای هر نفسی  به یاد تو ایدم گویم خدا ،کم است یاران همه دل میشکنند عجیب نیست تنها برای تو بودنم تا زنده ام کم است بنگر به حال من و دردم دوا نما تو خالقی و هرانچه بخوانمت  کم است دنیای من قریب است و غروب میکند از نور روشن تو هرقدر ببینم کم است دل داده ام به دست تو و تنها خدا تویی ما را رسان به راهت این مدعا کم است سهیل   زمان به عشق ماه می نویسد...ادامه مطلب